సంభాషణ

మనం మాట్లాడుకుంటాం...

రెండు వేర్వేరు గ్రహాలకు చెందిన వాళ్ళలాగ

ఒకటి ఉత్తరాన,

ఒకటి దక్షిణాన;

మనం మాట్లాడుకుంటాం...

శాపగ్రస్త వర్తమానాల గురించి,

ఆశావహ భావితవ్యాల గురించి 

మనం ఒకరినొకరం అర్థం చేసుకోలేం.

నువ్వు అంటావు:

చూడు, ఎంత స్వచ్చమైన సూర్యోదయం

మన మాతృదేశపు చీకటి లోతుల 

సరిహద్దులను వెలిగిస్తోంది.

నేనంటాను:

నువ్వు కలగంటున్నావు! ఇది సూర్యోదయమే కాదు.

ఒక కొత్త మెరుపు 

మనల్ని దగ్ధం చేసే కొత్త మంటలకు సంకేతమిస్తోంది.

నువ్వు నిరసిస్తావు:

చాలించు నీ సిద్ధాంతాలను-

ఇప్పటికీ మనం నిండు చంద్రుణ్ణి చూడలేకపోతున్నాం,

మన కన్నీటి పొరల నుంచి...

నేను నీకు భరోసా ఇస్తాను:

ఈ రాత్రికి నిండు చంద్రుణ్ణి 

మనం కన్నీళ్ళతో కడిగేద్దాం.

ఇతరులైనా రేపటి దినాన్ని 

మరింత స్పష్టంగా చూడగలిగేలా...

మనం మాట్లాడుకుంటాం 

రెండు వేర్వేరు గ్రహాలకు చెందిన వాళ్ళలాగ-

రాత్రంతా పక్క పక్కనే కూర్చుంటాం 

ఒకే నెగడు ఎదురుగా;

ఇప్పుడు చెప్పు:

నీ కళ్ళను మెరుపు కత్తితో చీలుస్తూ 

ఉత్తర, దక్షిణ స్వర్గాలను 

వేరు చేస్తున్నదేది?

***

-లిథువేనియన్: లియోనార్డాస్ ఆండ్రికాస్